Het leven van een duizendpoot

Als je denkt eindelijk eens een keer te gaan bloggen omdat de bespreking voor het binnen te halen Softwareproject soepel verliep en we nu een projectvoorstel mogen gaan schrijven, kunnen er rare dingen gebeuren.

Ten eerste moest ik 3x inloggen op het blog waardoor ik me bedacht dat ik nu eindelijk wel een eigen account wilde maken om m’n wachtwoorden op te kunnen slaan. Ten tweede kon ik door m’n onscherpe monitor de kleine lettertjes nauwelijks lezen, waardoor ik op zoek ging naar de goede instelling voor m’n monitor. De link waar ik de goede settings vond leken me handig om te bewaren, dus ben ik eindelijk met del.icio.us begonnen. Daardoor kon ik makkelijk bij een link van Eelco over productiviteit komen wat me weer nieuwe inspiratie voor m’n CvB speech gaf. Uiteindelijk werd ik Fedora zat en besloot ik Ubuntu te installeren. Toen ik driftig met een brainstorm over m’n CvB speech bezig was, terwijl mijn computer door de Ubuntu-installatie pruttelde bedacht ik me dat de oorzaak er bij in was geschoten.

En dan vragen mensen zich af waarom ik nooit aan bloggen toekom.

Afgelopen weekend hebben zowel de progcie als de compucie bergen werk verzet. Zo is er een kema inschrijfsysteem, al bijna een uitleen systeem en ook is de ledenlijst onder handen genomen. De compucie heeft een drietal nieuwe computers geinstalleerd, waarbij ook de ISDN kaart voor het inbellen bij Girotel verplaatst moest worden.

Die handeling kostte een hoop tijd, maar het leverde ook wat op…

Bij Getronics PinkRoccade (ook best een lange naam) hadden ze wat moeite met Studentengezelligheidsvereniging B.I.T.O.N. op de envelop te krijgen. Nouja, dan plak je er toch gewoon een notitieblaadje bij aan?

Uiteindelijk bleek het een opzegbrief…

Het thema van de stunt van dit jaar was enigzins onzichtbaar, wat dan meteen weer ook het thema was. Persoonlijk vond ik dat best leuk, het maakt het allemaal een stukje vreemder en je hoeft geen troep op te ruimen. Door het hele pand waren nepsleutels verstopt, in de hoop dat wij daar de hele avond mee rond zouden rennen en uiteindelijk schreeuwend gek zouden worden. Dat ging een sleutel of drie goed, maar toen werd het plan bruut in de war geschopt doordat we de bossen vonden. Het gevolg daarvan is echter wel dat we nog steeds af en toe een goed verstopte nepsleutel tegenkomen. Zelfs na een flink aantal schoonmaakrondjes zat er nog een onder de bar geplakt en de sleutel achterop het bar-/baarmoederbord heeft meer dan tien tapdiensten en een grote schoonmaak overleefd. Ik ben benieuwd wat we nog gaan vinden; de onzichtbare stunt is in ieder geval geslaagd.

Na een paar uur BVen slaat de meligheid toe… Kijk maar

Wat is een blog zonder een foto van je kat? Inderdaad, NIETS! Gelukkig was Pixie (de kat van Didy en mij) gisteren zo blij dat ik weer eens een avondje thuis was dat het feit dat ik al een laptop op schoot had hem niets uitmaakte. Dat, of hij werd aangetrokken door de semi-transparante terminals. Wie zal het zeggen?

Eelco

Nou dan wil ik ook even. Ik vrees dat dit onderwerp al behoorlijk uitgemolken is, omdat ik al 3 dagen kreten als “woh”, “waaaah” en “ze-ven-hon-derd euro!!!” uitsla. Ik ben namelijk heel trots op mijn eerste dagje werken.

Maandag ochtend werden we gebeld met de vraag of we vóór zaterdag 40 mensen kunnen leveren voor “de grootste filmshow van Europa” ScreenHeroes. Daar dit erg gaaf is en redelijk wat geld kan opleveren heb ik dezelfde dag nog de halve vereniging afgebeld. Aan het einde van de dag had ik genoeg aanmeldingen voor 700 euro en had ik bovendien een iPod en een vliegreisje naar Londen erbij gesnoept. Wat een dag.

De volgende twee dagen zijn al volledig opgeslokt door de afhandeling hiervan. Het voelt een stuk minder belonend, maar het hoort er natuurlijk bij, dat snap ik zelf ook. In ieder geval voel ik me nu een hele acquisitor!

Ben

We zijn pas 3 weken bezig. Pas 3 weken? Ik kan het zelf amper geloven. Maar het is wel heel erg leuk: een gave vriendengroep, allemaal dingen voor de eerste keer doen, in je pak naar oraties en officiele gelegenheden, de positieve reacties van leden (”Ik heb zóóóóóóó veel vertrouwen in jullie!”), bestuurs vergaderingen, agenda’s en doeboekjes bijhouden, te veel om op te noemen eigenlijk. Ik heb ook al mijn eerste uitbarsting gehad. Als dat maar niet te veel gaat gebeuren. Ik bedoel het niet kwaad, maar af en toe word ik een beetje driftig. Ik ga maar de agenda overschrijven en dan naar de O.L.K.A.D.E.K.K. lezing. Ik heb het goed naar mijn zin zo.

Wybe

Even om er in te komen (hihi), hier een sfeerportret van de vakantie van enkele duizendpoten in Polen. LACHE WAS DAT!