In dezelfde week dat Indur een mooie surpise van zijn moeder kreeg, kwam Lisa tot onze stomme verbazing met een zelfde knuffel aanzetten
Dus bij deze de oproep dat als er nog meer mensen zijn die er een hebben of ze die aan ons willen doneren 
… dan zul je het zelf moeten doen.
Besturen en de drang om dingen te veranderen zijn sterk gerelateerd. Als je alleen in het bestuur wil om de boel draaiend te houden kun je net zo goed voor de TV blijven zitten. Als bestuur zijn wij dan ook een groep waar veel ruimte is voor verandering. Als iemand een idee heeft, dan is daar bijna altijd wel ruimte voor. Dat wil niet zeggen dat bij elk idee iedereen bijspringt om het te verwezenlijken (meestal heb je wel iets beters te doen). Dus soms als je wilt dat iets verandert, zul je het toch echt zelf moeten doen. Uiteindelijk gaat het toch om wat je doet en niet zozeer om wat je allemaal wil.
Anyways, ik vond het concept van de bestuurs dagboekjes voor de bestuursinfoavond niet helemaal fijn. Ik ga in ieder geval niet een hele week bij elkaar verzinnen om het representatief te maken. Het blijft natuurlijk sowieso moeilijk om iemand een goed beeld te geven van waar je nou zoal mee bezig bent. Ik weigerde dus een traditioneel dagboekje te maken, maar de rest vond wel dat alle dagboekjes hetzelfde moesten zijn. Om mijn zin te krijgen moest ik het dus maar zelf doen…
Hoewel het resultaat nog een stuk mooier en consequenter kan, ben ik best tevreden. See for yourself.
Wat krijg je als je honderden studenten uren lang onbeperkt bier geeft? Inderdaad allemaal mensen die zich de volgende dag maar weinig kunnen herinneren. En dat resulteert dan in dit soort mailtjes:
Hoi Niels,
Kan het kloppen dat ik jou ben tegen gekomen op de bavariabesturendag 18 oktober? Onze voorzitter is nu namelijk helemaal kaalgeschorenJ
Goed, ik hoop dat ik de juiste persoon heb onthouden, en als je een fotootje wil is het te regelen
Groetjes!
Het zou goed kunnen dat ik de desbetreffende persoon heb gesproken, maar ik kan me er helaas niets meer van herinneren. In ieder geval er weer een mooi verhaal aan over gehouden
Disclaimer: Ik schrijf dit stukje niet verder met een bepaald doel. Ik schrijf het gewoon omdat het kan! Daarnaast is het December, de tijd waarin je weer verplicht over famillie mag gaan nadenken en het weer koud is buiten, maar de gezelligheid warm binnen te vinden is.
Het is weer begin december en Sinterklaas is in het land. Ik heb zelf binnen 2 dagen 2 keer Sinterklaas gevierd. Elke keer met Bitonezen. En elke keer verassend leuk! De eerste keer was zaterdag bij Elske thuis. Ik heb die zaterdag middag nog kadootjes gekocht en om 17:30 de laatste hand gelegd aan mijn gedicht. Geen surprise dit jaar. Ik heb er niet aan gedacht, ben er nooit zo handig mee geweest en had er bovendien geen tijd en zin in. Volgend jaar wellicht beter. Het is trouwens de 2e keer dat ik met deze groep Sinterklaas gevierd heb. Ik kon dit jaar wel bijna zien wie wie getrokken had. Dat het volgend jaar alleen maar leuker moge worden!
Maandag kwam de goedheiligman naar Biton. Vooral de soundtrack van zijn binnenkomst was hilarisch. Ik moest zelf ook op de knie. Ik mag van Sint niet meer met busjes rondrijden op werkkamp, wat ik al niet van plan was. Verder was ik wel braaf geweest. De avond werd afgesloten met een zakloop wedstrijd die er meer op neerkwam dat diegene die het handigste duwde won. Gefeliciteerd Ruud!
Gisteren was de eerste activiteit van de DiscusCie. Deze commissie zou de maatschappelijke betrokkenheid van Bitonezen moeten vergroten door fora en lezingen over maatschappelijke onderwerpen. Ik kwam om 20:30 binnen geraasd met het idee dat het forum op het punt stond te beginnen. Het begon echter pas om 21:00 en toen waren er al ongeveer 50 mensen in het pand. Het was een hele intieme sfeer waar zeer respectvol werd gepraat. Mensen luisterden geintereseerd en er was een echte “huiskamersfeer”. De discussie ging tussen 2 christenen, een sprankelende moslima en een Jehova’s getuige die op elke vraag antwoordde met een Bijbelcitaat. Kortom: ik vond het een succes!
Niet elk bestuur is gezegend met mensen die het niet erg vinden om te notuleren. Duizendpoot heeft twee mensen die het leuk vinden om te notuleren. Daar ben ik er een van, en Eelco is de andere. Alle BV notulen zijn tot nu toe door Eelco en mij genotuleerd, en dat bevalt prima.
Notuleren heeft in mijn optiek veel voordelen: zo moet je altijd geconcentreerd zijn, waardoor je het snel in de gaten hebt en kunt ingrijpen als een discussie verzand, en de vergadering sneller lijkt te gaan. Daarnaast is het, omdat het zijn taak is de essentie van discussies op te schrijven, voor de notulator makkelijk hoofd- en bijzaken gescheiden te houden, wat weer bijdraagt aan een goed begrip van alles wat wordt besproken.
Het is jammer dat ik in het begin niet hard genoeg heb gewerkt aan het uitwerken van de BV notulen, waardoor we nu wat achterlopen, maar omdat ik enkele dagen geleden er even aan heb gezeten komen als het goed is na de volgende BV (maandag) vrijwel alle notulen op de site te staan.
Nu de beleids- en OBO-notulen nog… 
–
Current Music: Conception - Bowed Down With Sorrow
Het Oud-Bestuurders Overleg van afgelopen woensdag is (mij) erg positief bevallen. Vantevoren vond ik het natuurlijk spannend, omdat ik ten eerste niet weet wat ik moet verwachten van het overleg in het algemeen, en ten tweede daar wij als bestuur niet weten welke punten ter sprake zullen worden gebracht, en hoe wij zowel als groep als individueel overkomen op andere Bitonezen, en dan in het bijzonder zij die al eens in ons schuitje gezeten hebben.
Omdat er in de de zaal een extern feest aan de gang was dat al om 7 uur begon moesten we het overleg in de vergaderzaal laten plaatsvinden. Hiertoe werden enkele dozen bier, een krat fris en 4 flessen sterk meegenomen naar boven. Van anderen vernam ik dat het OBO doorgaans aan de bar plaatsvindt, maar persoonlijk vond ik het wel prima vergaderen zoals het nu ging: weinig afleiding. Wel was het zo dat het maar net paste, omdat er toch best veel oud-bestuurders waren. Uit de notulen: “Aanwezig: De Duizendpoot (voltallig), Bregje, Lotte, Nickel, Elske, Vlark, Jeroen, G-J, Sjors. Verlaat: Suske, Angela, Axel, Nils, Nieske, Lukas”. Van de drie meest recente besturen voor ons waren er dus maar vier mensen niet.
Er waren veel goede gesprekken, en de sfeer was erg fijn. Er was eigenlijk geen kritiek, maar vooral advies en aanmoediging, wat natuurlijk een zeer goed teken is. Belangrijke onderwerpen die zijn behandeld: de huisstijl/de poster van het Open Feest, werkloosheid op Biton, bestuursbeleid vs. commissiebeleid en houding tegenover leden.
Mooi om te zien was dat de vergaderefficiëntie omgekeerd evenredig was aan de alcoholconsumptie. Dit vond niet iedereen even fijn, maar uiteindelijk zijn denk ik in ieder geval de Duizendpoten tevreden uit het overleg gekomen. Er is een flinke lap tekst aan notulen geproduceerd, die waarschijnlijk nog wel nuttige gevolgen zal hebben.
Toen aan het eind bleek dat de flessen sterk nog vrijwel onaangeroerd waren (hoewel het bier al op was), is hier met de mensen die niet direct naar huis gingen nog wat aan gedaan. Onder het genot van een flinke hoeveelheid gin-tonics en white russians werd er lekker nagepraat.
Het is erg fijn om te zien dat de leden die al eens een bestuur hebben gedaan ons een enthousiaste groep vinden, en dat wij het op onze beurt zo goed met hen kunnen vinden.
Tenslotte nog een geparafraseerde quote van Sjors uit de vergadering: Vroeger waren mensen tenminste nog behoudend!
Verbitterd omdat ik de vorige BV geen enkele oratie had kunnen krijgen, zette ik hoog in. Het gevolg: drie oraties deze week; woensdag, donderdag en vrijdag. Woohoo!
Voor de mensen die niet weten wat een oratie is: het is een toespraak van iemand die het ambt van hoogleraar (professor) aanvaard. Dit betekent dat hij (zelden ‘zij’) ongeveer drie kwartier een praatje houdt over zijn specialisatie als hoogleraar, geschikt voor leken. Dit is een behoorlijk officiele gelegenheid. Niet alleen de spreker is gekleed in een zwarte toga (’jurk’) met een aantal kleurige strepen rond de linkermouw (de kleuren van de verschillende faculteiten van de universiteit), op het podium waarop het spreekgestoelte zich bevindt staan stoelen die bezet zijn door eveneens in toga gekleedde hoogleraren. Op de achterste rij van de stoelen op het podium, aan de linkerkant, mogen twee bestuurders van elk van de studentenverenigingen van de FUG plaatsnemen, in pak, met bestuurslint. Na de oratie volgt een receptie waarbij eerst de hoogleraren, daarna de studentenverenigingen en daarna pas de andere aanwezigen (inclusief familie) de orator feliciteren en een kort praatje maken. Daarna, of al tijdens het wachten in de rij voor de felicitatie, volgen er lekker hapjes en drankjes en is er ruim de gelegenheid om te socializen met bestuurders van andere verenigingen.
Uiteraard hangt het wel of niet geslaagd zijn van een oratie erg af van het niveau van het praatje. Een in slecht Engels gemompelde, ongestructureerde, ingewikkelde rede van een studie die je totaal niet interesseert is nooit leuk en, omdat de kans groot is dat je de afgelopen nacht niet bijster veel hebt geslapen, vaak moeilijk om bij wakker te blijven. Deze week had ik echter het geluk drie interessante oraties te mogen bezoeken.
Woensdag was het onderwerp ‘Handle with care!’ en vertelde een nog zeer jonge orator (ik gok begin 30) van rechtsgeleerdheid over wat waarschuwingsborden moeten inhouden om aansprakelijkheid bij ongevallen af te wenden. Bij deze oratie hoorde een aantal powerpoint-slides, was de orgelmuziek bij het binnenkomen en weggaan van de hoogleraren vervangen door een pop-nummer en werden de aanwezigen steeds tussendoor bedankt, in plaats van een lange lijst aan het eind. Heel verfrissend en bovendien een onderwerp waar de meeste mensen waarschijnlijk nog nooit over nagedacht hebben. Naast de juridische kant belichtte hij ook het principe ‘waarschuwing’ vanuit de cognitieve psychologie. Multidisciplinaire onderwerpen hebben binnen mijn interesse eigenlijk sowieso een streepje voor.
Donderdag was het de beurt aan een theoloog, die zijn beroep vergeleek met die van een jongleur: niet zomaar een balletje (theorie) opwerpen, maar meerdere ballen in de lucht weten te houden. Daarnaast pleitte hij voor een methodiek die de theologie bekijkt vanuit het heden en vanuit hoe mensen het geloof nu beleven, in plaats van abstraheren van wat er lang geleden allemaal is gebeurd. Erg prikkelend. Persoonlijk geloof ik niet dat iemand oprecht van zichzelf kan zeggen dat hij/zij niet ‘gek’ of anderszins gestoord is, immers, het ligt niet in je mogelijkheden om jezelf objectief te observeren. Dat geldt niet alleen op individueel niveau, maar bijvoorbeeld ook voor een geloof/overtuiging. Aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat je niet echt kan oordelen (subjectief dus) over iets dat je niet zelf meemaakt/gelooft: je moet het hebben beleefd om er echt iets over de te kunnen zeggen, je moet het niet alleen van de buitenkant, maar ook van de binnenkant hebben gezien. Dit geldt vooral voor zaken die voornamelijk gebasseerd zijn op ‘gevoel’ en niet op rationele logica, ‘geloofszaken’ dus. Als ik het goed heb gebruikt de anthropologie voor dit probleem ‘objectieve participatie’, een mooi idee, maar het blijft natuurlijk de vraag of het niet nodig is om het objectieve juist los te laten om iets echt te begrijpen. (Mede-geïntereseerden in dit soort vraagstukken verwijs ik graag door naar ‘Lila’ van Robert M. Pirsig, de auteur van Zen and the Art of Motorcycle Maintenance.)
Vandaag, vrijdag, was alweer de laatste oratie deze week. Zoals gezegd, ik wilde dolgraag naar een aantal oraties, het maakte me niet uit waarover, maar als ik van te voren had geweten dat het de President Directeur van Schiphol was die zou oreren dan had ik zeker gewild. De zaal zat afgeladen vol, er was zelfs nog even sprake van dat we door al die hoogleraren niet eens meer erbij konden op het podium. Gelukkig waren Dave en ik op tijd en konden we toch nog plaats nemen, de heren van het USC, normaal vooraan in de rij gezeten, moesten genant gonoeg ergens anders plaatsnemen. Het onderwerp van de oratie was ‘Governance in de Randstad’ en het was zeer inspirerend. Zowel als student, als Nederlander, als ‘Randstedeling’ en als bestuurder. Gerlach Cerfontaine sprak over de concurrentiepositie van de Randstad, eenduidige visie, leiderschap en het vermogen om plannen om te zetten in acties. Als je z’n rede wilt lezen: ik koester een schriftelijk exemplaar (een mooi boekje dat na elke oratie klaarligt voor de aanwezigen). Hij sprak redelijk snel, slikte op een aparte manier te ‘t’/'d’ aan het eind van werkwoordvormen van de derde persoon enkelvoud en voltooid deelwoorden in, maar vooral met passie. Ik vond het heel mooi om te zien dat er blijkbaar mensen bestaan die beschikken over een mening, een visie, die afwijkt van het gewone, maar tegelijk heel erg goed past bij de werkelijkheid. Bij het feliciteren achteraf liet hij weten onze website wel eens bezocht te hebben en complimenteerde hij ons met onze mooie groene stropdassen. We schudden zijn hand en die van z’n vrouw (Pia Dijkstra) en gingen zoals gewoonlijk aan het bier en de hapjes. Het mooie gevoel geluisterd te hebben naar een bijzondere en inspirerende spreker maakte mijn dag: een bijzonder, vrolijk gevoel.
Gisteravond is het CentHora weekend van start gegaan. 100 uur achter elkaar non-stop open! We zijn om 24:00 precies begonnen met een rondje bestuur en de mededeling dat we dus begonnen zijn. Ik had tapdienst van 12 tot 4, wat vrij druk maar vrij gezellig was. Na vieren werd het snel rustiger en om 6 uur zijn we schoon gaan maken met de 6 mensen die toen nog in het pand waren. Het feest leek een beetje over. Totdat de deurbel ging en Daan aanklopte omdat de Lord of the Rings Marathon ging beginnen. Hij zat daar, prinsheerlijk schoon, tussen de brakke, aangeschoten, onuitgeslapen professionele barhangers. Het enige probleem was was dat de marathon pas ruim een uur later zou beginnen. Om vijf over acht kwamen er nog twee Bitonezen binnen om de gehele marathon te kunnen volgen. Ik heb van mijn tien uur slaap genoten en kwam om zes uur terug. Wat schetst mijn verbazing: de HELE ZAAL VOL met pannenkoeken (correct gespeld toch?) etende Lord of the Rings kijkende Bitonezen. Ik weet nu een beter antwoord voor op de site:
Waarom 100 uur achter elkaar open?
Omdat het gaaf is. (En omdat het kan.) Nog 82 uur te gaan.
Gek, dat je je vaak voorneemt om meer te schrijven, en elke keer dat aan het eind van de Bestuursvergadering het puntje blog langskomt je je voorneemt om dit keer echt wat te schrijven. Ik blijf me over de kleine dingetjes verbazen: ik schrijf om 16:33 een email naar alle moderators van het Biton forum. Om 16:36 heb ik al 3 antwoorden van verschillende mensen. Mijn conclusie: Bitonezen zitten heel veel achter de computer.
Over bestuursvergaderingen gesproken: ze gaan steeds efficienter, duren voor mijn gevoel steeds minder lang en worden steeds leuker. Ik ben echt oprecht blij met deze groep bestuurders: ik mag ze stuk voor stuk om hun persoonlijke trekjes en bijzondere karakter.
En als we toch de meest random post ooit zitten te typen: er bestaat een relatie tussen de hoeveelheid bestuurders op het kantoor en mijn efficientie. Hoe minder mensen er zijn, hoe meer ik gedaan krijg.
Ik ga maar eens aan de kampen voor volgend jaar beginnen te regelen.